Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΕΣΗ

 

Σε όλους αρέσει η οικονομική άνεση. Όλοι την αναζητούν και την θέλουν.

Μας αλλάζει την ζωή, μας αλλάζει όμως και τον χαρακτήρα.

 

Ας δούμε μερικά σημεία που συχνά ξεχνάμε όταν περνάμε καλά

και που, αργά ή γρήγορα, θα στραφούν εναντίον μας:

1. Θεωρούμε ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα. Έτσι ζούμε ανέμελα και μόνο ανέμελα, συχνά χωρίς ίχνος σοβαρότητας και ανθρωπιάς. Χάνοντας τον αληθινό εαυτό μας (αυτόν με ανώτερα συναισθήματα και πράξεις, με φιλανθρωπία, αγάπη και αλληλοβοήθεια).

 

2. Περιφρονούμε τους φτωχότερους και ενδεείς, συχνά δεν τους βλέπουμε καν γύρω μας.

Το χειρότερο; Δεν φροντίζουμε να τους δώσουμε από τα περισσεύματά μας: ούτε ρούχα, ούτε παπούτσια ούτε τρόφιμα που περισσεύουν και δεν τα χρειαζόμαστε.

Βλέπουμε τον φτωχό να πονάει και δεν μας νοιάζει. Δεν ενδιαφερόμαστε.

 

3. Το νόημα της ζωής περιορίζεται αποκλειστικά στο να περνάμε εμείς καλά.

Και, μπορεί να περνάμε. Αυτό όμως τι προεκτάσεις μπορεί να έχει στην υπόλοιπη ζωή μας;

 

Τα αποτελέσματα, τα πιο σημαντικά και ουσιώδη, μας τα λέει η παραβολή του Πλουσίου και του Λαζάρου που θα ακουστεί αυτή την Κυριακή στην Εκκλησία:

 

1. Η αναλγησία με την οποία ζούσαμε, μας έκλεισε τα μάτια, κυριολεκτικά μας τύφλωσε, ώστε να μην μπορούμε να δούμε πώς ζούσαμε και πού θα βρισκόμασταν μετά. Με άλλα λόγια, η χλιδή, ο πλούτος και η καλοπέραση προκαλούν λήθη της αιώνιας ζωής.
 Μας βολεύει να λέμε ότι ο Παράδεισος δεν υπάρχει και όλα αυτά είναι κατασκευάσματα των ανθρώπων ή, χειρότερα, των παπάδων για να χειραγωγούν τον κόσμο.
Τα πιστεύουμε σήμερα, ίσως το ίδιο να πίστευε και ο πλούσιος της παραβολής. Δεν σκέφτηκε ποτέ, έτσι φαίνεται από την παραβολή, την αιώνια ζωή ούτε και τον ενδιέφερε να φανεί ελεήμονας και σπλαχνικός σε αυτούς που δεν είχαν.
Αλλά ούτε και φρόντιζε για το πνευματικό του μέλλον. Ως γνωστόν, η ελεημοσύνη σώζει αυτόν που την πράττει και του εξαλείφει πλήθος αμαρτιών.

2. Η μεγαλοπρέπεια της ζωής αυτής φτάνει μέχρι την κηδεία μας και εκεί σταματά!
Από κει και πέρα τον λόγο έχει ο Θεός και οι πράξεις μας. Και είναι αργά πλέον για επιστροφή.
Οι ευκαιρίες σταματούν εδώ. Ένα βήμα πιο πέρα αρχίζει ο απολογισμός των πράξεων. Και ποια καλή απολογία θα έχουμε να δώσουμε τότε;

3. Το χάσμα που βάζουμε σε αυτή την ζωή μεταξύ εμάς και των άλλων, έχει διαστάσεις στην αιωνιότητα, όπου υπάρχει ξεκάθαρα ο διαχωρισμός μεταξύ Καλού και Κακού. Και δεν επιτρέπει ο Θεός ανάμιξη αυτού του Καλού και του Κακού και στην άλλη ζωή. Ο αγώνας ήταν εδώ. Εκεί ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Δεν μπορούν οι μεν να επικοινωνούν με τους δε, ούτε να βοηθηθεί ο ένας από τον άλλον.
Ας μην ξεγελιόμαστε από το ότι στην ζωή αυτή ζούμε όλοι μαζί.
Στην άλλη ζωή ξεχωρίζει και ξεκαθαρίζει η ήρα (τα άχρηστα ζιζάνια) από το στάρι (τον χρήσιμο και θρεπτικό καρπό). Εκεί θερίζουμε αυτά που σπείραμε εδώ!

3. Ένα πολύ σημαντικό σημείο είναι η παράκληση του πλουσίου να στείλει τον Λάζαρο να πληροφορήσει τους δικούς του για την ύπαρξη της αιώνιας ζωής, ώστε να μην πάθουν τα ίδια.
Να και λίγο ίχνος ανθρωπιάς!  Μόνο που τώρα είναι αργά. Ο Αβραάμ αρνείται. Και απαντά πως στην ζωή αυτή τους ειδοποίησαν ο Μωυσής και οι Προφήτες. Αν αυτούς δεν άκουσαν και δεν φοβήθηκαν, τότε πώς θα  ακούσουν έναν ασήμαντο (αυτό το λέμε εμείς), τιποτένιο και φτωχό Λάζαρο, που όσο ζούσε ήταν περιφρονημένος και παραπεταμένος και απλά τον ανεχόντουσαν εκεί;

Να σταθούμε λίγο σε αυτό: Πολλοί καταφεύγουν σε μέντιουμ και διάμεσους για να επικοινωνήσουν με το πνεύμα κάποιου προσώπου που έφυγε από αυτή την ζωή. Θέλουν να μιλήσουν μαζί του και να τον ρωτήσουν διάφορα. Ίσως και να καθησυχαστούν ότι υπάρχει κάπου άλλη ζωή, έτσι γενικά και αόριστα.
Μα, αυτά που μας λέει τόσα χρόνια η Πίστη και Παράδοσή μας, δεν μετράνε; Μετράει μόνο τι θα συμβεί και ποιον θα καλέσει ένα μέντιουμ που , οπωσδήποτε, δεν το κάνει αφιλοκερδώς;
Η απάντηση του Αβραάμ είναι ξεκάθαρη: Δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των μεν και των δε στον άλλο κόσμο (έτσι το έθεσε ο Θεός) ούτε μεταξύ των νεκρών και ζωντανών.
Κάθε άλλη κατάσταση, όσο και να μας βολεύει να πιστεύουμε το αντίθετο, πρέπει να μας βάλλει σε σκέψεις: Αν είναι έτσι, όπως τα λέει το σημερινό Ευαγγέλιο, τότε ποιος είναι αυτός που μου μιλάει; Είναι όντως ο άντρας μου, η γυναίκα μου, ο πατέρας μου, το παιδί μου; Ή είναι κάποιο πνεύμα του άλλου κόσμου που προσπαθεί να με εξαπατήσει γιατί εγώ ή το μέντιουμ ή ο μάγος τον κάλεσαν;

Ας το συζητήσουμε αυτό με έναν εξομολόγο, τον ιερέα της ενορίας μας ή κάποιον άλλον πνευματικό άνθρωπο και αποδεδειγμένα μέσα στην σωστή Πίστη, για να πάρουμε τις σωστές απαντήσεις.

Περισσότερη ανάλυση για την παραβολή αυτή, στην σελίδα της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (http://www.xfd.gr), στην ανάρτηση Η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου.